جنگ بر سر نرخ بهره؛ تقابل ترامپ و پاول در قلب اقتصاد آمریکا

جروم پاول کیست؟

جروم پاول در فوریه ۱۹۵۳ در واشینگتن دی‌سی متولد شد. وی مدرک لیسانس سیاست را در سال ۱۹۷۵ از دانشگاه پرینستون و سپس دکترای حقوق را در سال ۱۹۷۹ از دانشکده حقوق دانشگاه جورج‌تاون دریافت کرد . پس از فارغ‌التحصیلی، پاول به عنوان وکیل در نیویورک مشغول به کار شد و مدتی نیز در خزانه‌داری آمریکا تحت ریاست‌جمهوری جورج هربرت واکر بوش (پدر) به عنوان دستیار و سپس زیرسکرتیر خزانه‌داری خدمت کرد. او همچنین حدود هشت سال (۱۹۹۷–۲۰۰۵) یکی از شرکای مؤسسه بزرگ سرمایه‌گذاری کارلایل گروپ بود و پس از آن به عنوان پژوهشگر مهمان در «مرکز سیاست دوحزبی» در واشینگتن بر سیاست‌های مالی متمرکز شد .

راه یابی به فدرال رزرو

در سال ۲۰۱۲، در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما، پاول به‌عنوان یکی از هفت عضو هیأت‌مدیره فدرال رزرو منصوب شد و با رأی سنا تأیید گردید . جروم پاول از سوی رئیس‌جمهور دونالد ترامپ در دوم نوامبر ۲۰۱۷ به عنوان نامزد ریاست فدرال رزرو معرفی شد و توسط سنا در ژانویه ۲۰۱۸ با اکثریت آرا تأیید شد . او رسماً در ۵ فوریه ۲۰۱۸ به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره فدرال رزرو سوگند یاد کرد و دوره چهار ساله اول خود را آغاز کرد . در می ۲۰۲۲ نیز برای چهار سال دوم سوگند خورد که تا سال ۲۰۲۶ ادامه می‌یابد . پیش از این، پاول از سال ۲۰۱۲ عضو هیئت حاکمه فدرال رزرو بود. در دوران ریاست او (۲۰۱۸-۲۰۲۵)، اقتصاد آمریکا با چالش‌هایی نظیر همه‌گیری کرونا، تورم بی‌سابقه و نوسانات بازارهای جهانی مواجه شد.

اختلاف میان پاول و ترامپ

مأموریت کلاسیک بانک مرکزی

جروم پاول از آغاز ریاست خود بر فدرال رزرو بر وظایف سنتی بانک مرکزی تأکید کرد. او مهار تورم را اولویت اصلی دانست. هدف تورمی نزدیک به دو درصد را معیار ثبات معرفی کرد. پاول رشد اقتصادی را مهم می‌دانست، اما آن را تابع کنترل تورم می‌دید. او در سال‌های پایانی دهه ۲۰۱۰ نرخ بهره را به‌تدریج افزایش داد. این تصمیم را برای جلوگیری از داغ‌شدن بیش‌ازحد اقتصاد گرفت. پاول سیاست پولی را ابزار تنظیم چرخه‌ها می‌دانست، نه ابزار سیاست‌ورزی. او بر تحلیل داده‌ها تکیه کرد. از واکنش‌های هیجانی پرهیز داد. پاول بارها گفت بانک مرکزی نباید به نوسانات کوتاه‌مدت بازار پاسخ احساسی بدهد. او استقلال نهادی فدرال رزرو را شرط اعتماد عمومی معرفی کرد. این رویکرد از نگاه او ثبات بلندمدت اقتصاد آمریکا را تضمین می‌کرد.

ترجیح رشد سریع در نگاه ترامپ

دونالد ترامپ نگاه متفاوتی به سیاست پولی داشت. او نرخ بهره پایین را موتور رشد می‌دانست. ترامپ بازار سهام قوی را نشانه موفقیت سیاسی تلقی می‌کرد. افزایش نرخ بهره را مانع این هدف می‌دید. او در مصاحبه با رویترز نارضایتی خود را آشکار بیان کرد. گفت از تصمیم‌های پاول خوشحال نیست. ترامپ معتقد بود فدرال رزرو باید فعال‌تر عمل کند. او چین و اروپا را مثال می‌زد. می‌گفت بانک‌های مرکزی آن‌ها اقتصاد را حمایت می‌کنند. او از فدرال رزرو انتظار داشت در جنگ‌های تجاری کنار دولت بایستد. ترامپ فشار رسانه‌ای را افزایش داد. نرخ بهره را ابزار رقابت جهانی معرفی کرد. او سیاست پولی انبساطی را راه حفظ برتری اقتصادی آمریکا می‌دانست. این نگاه، تعارض مستقیم با رویکرد محتاطانه پاول ایجاد کرد.

ایستادگی بر استقلال نهادی

پاول در برابر فشارها عقب‌نشینی نکرد. او بارها بر استقلال فدرال رزرو تأکید کرد. تصمیم‌گیری مبتنی بر داده را اصل غیرقابل مذاکره دانست. تهدیدهای سیاسی را بی‌اثر توصیف کرد. پاول اعلام کرد سیاست پولی را سیاستمداران تعیین نمی‌کنند. او پس از تهدیدهای علنی ترامپ گفت عوامل سیاسی نقشی در تصمیمات ندارند. اقتصاددانان برجسته نیز از این موضع حمایت کردند. بن برنانکی درباره پیامدهای دخالت سیاسی هشدار داد. او گفت فشار سیاسی تورم ناپایدار ایجاد می‌کند. چنین دخالتی چرخه‌های رونق و رکود را تشدید می‌کند. پاول این هشدارها را جدی گرفت. او از ورود به جدل شخصی پرهیز کرد. پاسخ‌هایش فنی و محدود باقی ماند. این رفتار، تصویر بانک مرکزی مستقل را تقویت کرد. در عین حال، شکاف میان کاخ سفید و فدرال رزرو عمیق‌تر شد.

اظهارات و اتهامات ترامپ علیه پاول

ترامپ در دوره ریاست‌جمهوری و حتی پس از آن، بارها به‌شکل علنی و از طریق توییتر پاول و فدرال رزرو را هدف حملات لفظی خود قرار داد. برخی از بارزترین موضع‌گیری‌ها و توییت‌های ترامپ عبارتند از:

نوامبر ۲۰۱۸

گزارش شد که ترامپ بطور خصوصی درباره اخراج پاول رایزنی کرده است . اگرچه ترامپ بعدها دستور داد تا استیو منوچین وزیر خزانه در توییتر اعلام کند او «هرگز پیشنهاد اخراج» پاول را نداده ، اما این شایعه‌ها بازتاب دهنده درگیری ترامپ با رئیس‌بانک مرکزی بود.

نوامبر ۲۰۱۸

ترامپ در مصاحبه‌ای گفت «یک‌ذره هم خوشحال نیست» از اینکه پِاول را به ریاست فدرال رزرو برگزیند و سیاست‌های فعلی فدرال رزرو را «احمقانه» خواند . او تأکید کرد که «احساس درونی» او با این تصمیمات جور درنمی‌آید.

آگوست ۲۰۱۹

ترامپ چندین بار در توییتر فدرال رزرو را به باد انتقاد گرفت و صراحتاً اعضای آن را «clueless» (بی‌خرد) و «boneheads» (بی‌مغز) خطاب کرد .

سپتامبر ۲۰۱۹

پس از اینکه فدرال رزرو نرخ بهره را ۰.۲۵ درصد کاهش داد، ترامپ توییت کرد: «بدون شهامت، بدون منطق، بدون بینش!» (No “guts,” no sense, no vision!) . این عبارت نشان از عصبانیت ترامپ داشت که هنوز به اندازه دلخواه کاهش نرخ رخ نداده است.

همچنین ترامپ در مقاطع مختلف تأکید کرد که از دید او، نرخ بهره آمریکا باید «کمترین در جهان» باشد و بارها فدرال رزرو را تحت فشار گذاشت تا نرخ‌های پایین‌تر را بپذیرد.این موارد نشان می‌دهد ترامپ ارتباط شخصی و اعتراضی با سیاست پولی آمریکا داشت و پاول را به‌عنوان مانعی برای رشد سریع‌تر اقتصاد کشور تلقی می‌کرد.

تشدید تنش و بازتاب رسانه‌ای

روابط دونالد ترامپ و جروم پاول در سال‌های بعد وارد مرحله‌ای تقابلی شد. ترامپ انتقادها را افزایش داد. لحن او شخصی‌تر شد. او بارها پاول را «خیلی دیر» نامید و او را مانع رشد اقتصادی دانست. ترامپ کاهش نرخ بهره را ضروری می‌دید و حتی ایده برکناری رئیس فدرال رزرو را مطرح کرد. این موضع پیام فشار سیاسی داشت. پاول مسیر دیگری انتخاب کرد. او از جدل مستقیم فاصله گرفت. وارد نزاع کلامی نشد. پاول اتهام سیاسی‌کاری را رد کرد. گفت منتقدان دنبال منافع سیاسی‌اند. تحلیل اقتصادی را کنار گذاشته‌اند. رسانه‌ها این تقابل را برجسته کردند. گاردین لحن ترامپ را «شلیک ارزان» خواند. تحلیلگران اختلاف را ساختاری دانستند. یک‌سو رشد کوتاه‌مدت قرار داشت. سوی دیگر ثبات بلندمدت ایستاده بود. ترامپ به نتیجه فوری فکر می‌کرد. پاول به پایداری اقتصاد می‌اندیشید. این کشمکش تا ۲۰۲۵ ادامه یافت.که یکی از پرتنش‌ترین دوره‌های رابطه میان کاخ سفید و بانک مرکزی آمریکا بود.

تأثیر تصمیمات پاول بر اقتصاد کلان آمریکا

سیاست‌های پولی جروم پاول طی این سال‌ها تأثیرات قابل توجهی بر اقتصاد کلان، بازارهای مالی و حتی بازارهای نوظهور مانند رمزارزها داشته است. در بحران کرونا (۲۰۲۰) فدرال رزرو تحت رهبری پاول واکنشی سریع نشان داد: نرخ بهره را به نزدیک صفر درصد کاهش داد و در عرض چند هفته حدود ۲.۹ تریلیون دلار از طریق خرید اوراق قرضه و سایر ابزارها به سیستم مالی تزریق کرد تا نقدینگی را تضمین کند . این اقدامات گسترده، همراه با بسته‌های کمک مالی دولت، به بازگشت نسبی ثبات به اقتصاد منجر شد. در نتیجه، پس از سقوط اولیه، بازار سهام ایالات متحده با رونقی بی‌سابقه مواجه شد و تا پایان ۲۰۲۰ از سطوح قبل از پاندمی عبور کرد (گرچه منتقدان خاطرنشان کردند این بهبود بیشتر نصیب سرمایه‌گذاران ثروتمند شده است ).

در مقابل، نرخ بهره‌ای که سال‌ها پس از بحران مالی ۲۰۰۸ در محدوده‌ای بسیار پایین حفظ شده بود، از اواخر ۲۰۱۵ مسیر صعودی گرفت. این روند در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ شتاب گرفت. پاول برای مهار موج تورمی، سیاست پولی را به‌طور جدی سخت‌گیرانه‌تر کرد. در یک بازه حدوداً پانزده‌ماهه، فدرال رزرو نزدیک به ده مرحله افزایش اعمال کرد تا فشارهای قیمتی فروکش کند. این رویکرد انقباضی از یک‌سو به کاهش تدریجی تورم پس از اوج‌گیری‌های سال ۲۰۲۲ کمک رساند. از سوی دیگر، پیامدهای سنگینی برای دارایی‌های مالی داشت. بازار سهام واکنش منفی نشان داد. بخش مسکن نیز با رکود روبه‌رو شد. در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ بسیاری از شاخص‌های بورسی افت محسوسی را تجربه کردند. افزایش هزینه وام‌گیری، هم شرکت‌ها را تحت فشار گذاشت و هم توان مصرف‌کنندگان را محدود کرد. نتیجه آن، کندشدن فعالیت‌های اقتصادی در بخش‌های مختلف بود.

ارزهای دیجیتال

بازار ارزهای دیجیتال نیز تأثیرپذیر از تغییرات سیاست پولی بود. به‌عنوان نمونه، قیمت بیت‌کوین و دیگر ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۲۱ (زمانی که نرخ‌ها هنوز پایین و سیاست‌های پولی تسهیلی بود) به اوج تاریخی رسید. اما در ۲۰۲۲ که فدرال رزرو روند افزایش نرخ را آغاز کرد، رمزارزها هم به‌شدت افت کردند . طبق گزارش‌ها، هنگامی که نرخ‌های بهره در ۲۰۲۲ شروع به بالا رفتن کردند، قیمت بسیاری از رمزارزها کاهش یافت؛ سپس با ثبات یا اندکی کاهش نرخ‌ها در ۲۰۲۳ و رشد منتظرانه بازار نسبت به سیاست‌های آینده، قیمت‌ها دوباره بهبود یافت . به طور خلاصه، همان‌طور که بانکداران مرکزی مستقل اغلب بر این نکته تأکید می‌کنند، «بازار سهام همواره درباره نرخ‌های بهره نگران خواهد بود» ؛ و افزایش نرخ توسط پاول موجب واکنش منفی بازار سهام و دارایی‌های پرریسک از جمله ارزهای دیجیتال شد، در حالی که روند معکوس (کاهش نرخ‌ها یا توقف افزایش) می‌تواند به بهبود این بازارها منجر شود .

بازتاب اختلاف در رسانه‌های آمریکایی و بین‌المللی

اختلاف علنی میان دونالد ترامپ و جروم پاول بازتاب وسیعی در رسانه‌های معتبر آمریکا داشت. روزنامه‌ها و شبکه‌های خبری بزرگ به پیامدهای این درگیری پرداختند. نیویورک تایمز در گزارش‌های تحلیلی خود بر خطر تضعیف استقلال بانک مرکزی تأکید کرد. واشینگتن پست نیز حملات ترامپ را تهدیدی برای ثبات سیاست پولی دانست. این رسانه‌ها استقلال فدرال رزرو را ستون اعتماد بازار معرفی کردند. آن‌ها هشدار دادند فشار سیاسی می‌تواند تصمیم‌گیری اقتصادی را منحرف کند. در مقابل، رسانه‌های محافظه‌کار رویکرد متفاوتی گرفتند. فاکس نیوز و فاکس بیزنس مواضع ترامپ را برجسته کردند. آن‌ها کاهش نرخ بهره را ضروری نشان دادند. این شکاف رسانه‌ای، دو روایت متضاد از یک مناقشه واحد ساخت.

در سطح بین‌المللی نیز این تنش بی‌توجه نماند. رسانه‌های اروپایی به دقت تحولات واشینگتن را دنبال کردند. گاردین در مه ۲۰۲۵ گزارشی تحلیلی منتشر کرد. این گزارش به دیدار پاول و ترامپ در کاخ سفید اشاره داشت. گاردین نوشت فدرال رزرو بیانیه‌ای کم‌سابقه صادر کرد. این بیانیه بر استقلال و غیرسیاسی‌بودن سیاست پولی تأکید داشت. گزارش همچنین از نگرانی جامعه مالی جهانی سخن گفت. تحلیلگران از تضعیف استقلال فدرال رزرو هشدار دادند. برخی پژوهش‌ها نقش فشارهای ترامپ را بررسی کردند. آن‌ها تأثیر توییت‌ها بر انتظارات بازار را نشان دادند. این مطالعات از شکل‌گیری انتظار نرخ بهره پایین‌تر خبر دادند. رسانه‌ها این روند را جنگ قدرت تفسیر کردند. یک‌سو استقلال نهادی ایستاده بود. سوی دیگر فشار سیاسی رئیس‌جمهور قرار داشت.

واکنش نخبگان اقتصادی، اندیشکده‌ها و مقامات حزب‌ها

اختلاف ترامپ و پاول واکنش‌های گسترده‌ای در بین نخبگان اقتصادی و سیاستمداران دو حزب ایجاد کرد. در سوی دموکرات‌ها، چهره‌هایی مانند سناتور شرود براون بارها گفته‌اند که سیاست‌های فدرال رزرو تحت نظر پاول «همیشه از وال‌استریت حمایت کرده و کارگران را قربانی تورم کرده» است . الیزابت وارن، سناتور شناخته شده دموکرات، در دوران بررسی انتخاب مجدد پاول در سال ۲۰۲۲ اعلام کرد که استمرار ریاست او «خطرناک» است، چرا که سیاست‌هایش بیش از حد محافظه‌کارانه بوده و منجر به بالا ماندن تورم و آسیب به اقشار ضعیف می‌شود . گروهی از نمایندگان برجسته دموکرات نیز نامه‌ای به سنای آمریکا نوشته و هشدار دادند فدرال رزرو در دوره اویل پاندمی فرصت نجات عدالت اقتصادی و حتی تغییرات اقلیمی را از دست داده است و ادامه ریاست پاول به «هزینه فرزندان آمریکایی» خواهد بود .

جمهوری خواهان

از سوی دیگر، در میان جمهوری‌خواهان کنگره نظرات متناقضی دیده شد. اگرچه ترامپ حملات خود را تکرار می‌کرد، بسیاری از جمهوری‌خواهان رسمی از حمله به بانک مرکزی خودداری کردند. در هر دو رأی تأیید ریاست پاول، او حمایت قوی دو حزبی کسب کرد (درفوریه ۲۰۱۸ با نتیجه ۸۴–۱۳ و در می ۲۰۲۲ با نتیجه ۸۰–۱۹) که نشان‌دهنده اعتماد اکثریت قانون‌گذاران (حتی حزب مخالف) به تخصص او بود. در حقیقت، مشاور اقتصادی ترامپ، لری کودلو، در اواخر ۲۰۱۸ تصریح کرد ترامپ بدون «دلیل موجه» نمی‌تواند پاول را برکنار کند و امکان «پارک کردن» او در جایگاه دیگر وجود ندارد . وزیر خزانه‌داری وقت، استیو منوچین، نیز با اشاره به قانون حاکم بر فدرال رزرو در توییتی اعلام کرد ترامپ «هرگز پیشنهاد اخراج» پاول را نداده است . این نشان می‌داد که حتی در درون حزب جمهوری‌خواه نیز مخالفت آشکاری با پایمال کردن استقلال بانک مرکزی وجود دارد.

اندیشکده ها

در سطح اندیشکده‌ها و نخبگان اقتصادی نیز واکنش‌ها عمدتاً بر لزوم حفظ استقلال تأکید داشت. برای مثال، «مرکز پیشرفت آمریکا» (اندیشکده نزدیک به حزب دموکرات) در سپتامبر ۲۰۲۵ هشدار داد که مداخله سیاسی ترامپ در فدرال رزرو می‌تواند منجر به افزایش بی‌سابقه تورم و سوق دادن سیاست پولی به سوی اهداف کوتاه‌مدت سیاسی شود . اقتصاددانان و رؤسای سابق بانک مرکزی (مانند بنیان‌برنانکی، آلن گرینسپن و جانت یلن) نیز در قالب مشاوره حقوقی به دادگاه عالی آمریکا تأکید کرده‌اند که هرگونه تلاش برای اخراج اعضای فدرال رزرو بدون «دلیل موجه» استقلال این نهاد را به خطر می‌اندازد . به‌طور کلی، اجماع گسترده این بود که دخالت سیاستمداران در سیاست پولی، فارغ از دیدگاه شخصی نسبت به نرخ بهره، به منافع بلندمدت اقتصادی کشور آسیب خواهد زد.

سیاست‌های پولی پاول و اثرات آن بر اقتصاد و بازارها

در دوران ریاست پاول، فدرال رزرو چند دوره متفاوت را پشت سر گذاشت. در سال‌های ۲۰۱۸ تا اوایل ۲۰۱۹، با افزایش تدریجی نرخ بهره (تا حدود ۲.۵٪) تلاش شد از گرمای بیش‌ازحد اقتصاد پیشگیری شود. سپس به‌دنبال همه‌گیری کرونا، پاول در مارس ۲۰۲۰ نرخ‌ها را عملاً به صفر رساند و برنامه عظیم خرید دارایی اجرا کرد تا اقتصاد را در رکود ناشی از قرنطینه‌ها تثبیت کند. از سال ۲۰۲۱ با ظهور تورم بالا (نزدیک ۷٪ تا اوایل ۲۰۲۲)، پاول سیاست انقباضی را کلید زد و از اواخر ۲۰۲۱ تا اوایل ۲۰۲۳ نرخ بهره هدف را با ۱۱ مرتبه افزایش به محدوده ۵.۲۵-۵.۵٪ رساند . در اواخر ۲۰۲۳-۲۰۲۴ نرخ‌ها پایدار ماند و در پاییز ۲۰۲۴ شروع به کاهش تدریجی شد.

این تغییرات گستردهٔ سیاست پولی تأثیر زیادی بر اقتصاد داشت. از یک سو، افزایش نرخ‌ بهره توانست تورم را پس از رسیدن به ۹.۱٪ در ژوئن ۲۰۲۲ به‌مرور کاهش دهد؛ شاخص قیمت مصرف‌کننده تا اوایل ۲۰۲۵ به حدود ۶٪ کاهش یافت، اما فدرال رزرو معتقد است هنوز راه زیادی تا هدف ۲٪ در پیش است . پاول هشدار داد «فرآیند رساندن تورم به ۲٪ هنوز راه درازی در پیش دارد و احتمالاً پر فراز و نشیب است» . از سوی دیگر، تحکیم سیاست پولی هزینه‌های تأمین مالی را افزایش کرد و رشد اقتصادی را کندتر کرد. بازار مسکن به‌شدت تحت‌فشار قرار گرفت و برخی کارشناسان از خطر ورود به رکود سخن گفتند. پاول اما با اشاره به کاهش روند دستمزدها و کندی بازار کار، «انقباض معقول» سیاست را قابل پذیرش خواند تا ضمن مبارزه با تورم، اقتصاد را با آسیب کمتر هدایت کند .

بازارهای مالی

در سطح بازارهای مالی، مواضع جروم پاول نوسانات شدیدی ایجاد کرد. با آغاز سیاست‌های انقباضی فدرال رزرو در سال ۲۰۲۲، دارایی‌های ریسکی افت کردند. بسیاری از سهام رشد‌محور سقوط کردند. بازار ارزهای دیجیتال نیز واکنش منفی نشان داد. شاخص‌های بورسی از قله نوامبر ۲۰۲۱ عقب نشستند. قیمت رمزارزها نیز کاهش یافت. Bankrate این روند را طبیعی توصیف کرد. این رسانه نوشت سیاست پولی سختگیرانه فشار فروش ایجاد می‌کند. در مقابل، از پاییز ۲۰۲۴ با امید به کاهش نرخ‌ها، موج جدیدی از رشد شکل گرفت. انتظارات بازار نقش کلیدی داشت. در دسامبر ۲۰۲۵، پیش از نشست فدرال رزرو، شاخص‌ها جهش کردند. سپس داده‌های ضعیف منتشر شد. پاول محتاطانه سخن گفت. دلار تقویت شد. بازده اوراق خزانه بالا رفت. سهام مرتبط با کریپتو افت کرد. قیمت بیت‌کوین بیش از شش درصد کاهش یافت.

در کنار این تحولات، سیاست‌گذاران به نقش استیبل‌کوین‌ها توجه نشان دادند. پول‌های دیجیتال باثبات جایگاه تازه‌ای یافتند. برخی مقام‌های فدرال رزرو درباره اثر آن‌ها هشدار دادند. استیفن میران به این موضوع پرداخت. او رشد استیبل‌کوین‌ها را منبع افزایش نقدینگی دانست. میران گفت این دارایی‌ها تقاضا برای ابزارهای دلاری را تقویت می‌کنند. اوراق خزانه آمریکا نمونه اصلی این روند است. به باور او، این جریان می‌تواند نرخ خنثی بهره را کاهش دهد. در چنین شرایطی، فدرال رزرو با محدودیت جدید روبه‌رو می‌شود. بانک مرکزی شاید نتواند نرخ‌ها را بالا نگه دارد. فشار بازارها افزایش می‌یابد. پیوند میان سیاست پولی و دارایی‌های دیجیتال عمیق‌تر می‌شود. این تحولات چارچوب تصمیم‌گیری آینده را پیچیده‌تر می‌کند.

نحوه انتخاب رئیس فدرال رزرو

نحوه انتخاب رئیس فدرال رزرو یک روند قانونی، چندمرحله‌ای و مبتنی بر تفکیک قواست و عمداً طوری طراحی شده که استقلال بانک مرکزی حفظ شود:

1. معرفی توسط رئیس‌جمهور

رئیس‌جمهور ایالات متحده فردی را از میان اعضای هیئت‌مدیره فدرال رزرو یا واجدان شرایط معرفی می‌کند. این معرفی یک انتخاب سیاسی است، اما به‌تنهایی کافی نیست. برای نمونه، دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۷ جروم پاول را برای این سمت معرفی کرد.

2. تأیید سنا

نامزد معرفی‌شده باید در سنای آمریکا حاضر شود. سناتورها در جلسات استماع درباره دیدگاه‌های اقتصادی، استقلال رأی و سابقه حرفه‌ای او پرسش می‌کنند. بدون رأی مثبت اکثریت سنا، انتصاب انجام نمی‌شود.

3. مدت مأموریت مشخص و محدود

رئیس فدرال رزرو برای دوره‌ای چهار ساله منصوب می‌شود. این دوره لزوماً هم‌زمان با دوره ریاست‌جمهوری نیست. همین عدم هم‌زمانی، سپری در برابر فشار سیاسی ایجاد می‌کند.

4. استقلال از عزل سیاسی مستقیم

رئیس‌جمهور نمی‌تواند رئیس فدرال رزرو را صرفاً به‌دلیل اختلاف نظر سیاسی برکنار کند. عزل فقط در شرایط استثنایی و حقوقی ممکن است، نه به‌خاطر نارضایتی از سیاست پولی.

5. ساختار حمایتی استقلال

رئیس فدرال رزرو هم‌زمان عضو هیئت‌مدیره فدرال رزرو است؛ نهادی که اعضایش دوره‌های بلندمدت ۱۴ساله دارند. این ساختار عمداً برای دور نگه‌داشتن سیاست پولی از چرخه‌های انتخاباتی طراحی شده است.

نتیجه‌گیری

در مجموع، مواضع جروم پاول در دوره ۲۰۱۸-۲۰۲۵ بر اساس دو وظیفه اصلی فدرال رزرو (کنترل تورم و حمایت از اشتغال) شکل گرفتند و گاه با خواسته‌های سیاسی در تناقض بودند. اعمال سیاست انقباضی در برابر موج تورم بالا، اگرچه باعث انتقاد ترامپ و برخی اقتصاددانان شد، به کاهش تدریجی تورم انجامید. در عین حال، قیمت‌های سهام و رمزارزها به‌دلیل این سیاست‌ها نوسانات شدیدی را تجربه کردند . کارشناسان مشهور، از جمله لری سامرز، در مورد جهت‌گیری فدرال رزرو و پیامدهای تورمی هشدار داده‌اند . رسانه‌ها و تحلیلگران نیز غالباً عملکرد پاول را تأثیرگذار و گاهی چالش‌برانگیز ارزیابی کرده‌اند . در پایان، به‌نظر می‌رسد گرچه سیاست‌های پاول تورم را مهار کرده است، اما همچنان آینده اقتصاد آمریکا و واکنش بازارهای جهانی به رهبری او موضوع بحث و بررسی کارشناسان خواهد بود.